28آوریل 2022 - بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، محدودیت زمانی در غذا خوردن، در میان بزرگسالانی که از یک رژیم غذایی با کالری محدود پیروی می کنند، هیچ مزیت اضافه تری برای کاهش وزن ندارد.

غذا خوردن با زمان محدود - که گاهی اوقات به عنوان روزه داری متناوب نیز شناخته می شود- در سال های اخیر به عنوان یک استراتژی غذایی مطرح شده است و به گفته طرفداران آن می تواند چندین فواید برای سلامتی از جمله بهبود حافظه، سلامت قلب و عروق بهتر، و چربی کمتر بدنی، داشته باشد. در حالی که هیچ تعریف مشخصی برای غذا خوردن با محدودیت زمانی وجود ندارد، بسیاری از افراد با محدود کردن مصرف غذای خود به یک دوره هشت یا 12 ساعته در روز، آن را انجام می دهند. البته این بدان معناست که آنها برای دوره ای به مدت 12 ساعت یا 16 ساعت در روز غذا نمی خورند. برخی تحقیقات نشان می دهد که وقتی افراد برای مدت طولانی غذا نمی خورند، بدن منبع اصلی انرژی خود را از گلوکز به چربی ذخیره شده در بدن تغییر می دهد، که ممکن است به طور بالقوه سطح قند خون را بهبود بخشد و همچنین به کاهش وزن کمک کند. یک مطالعه اخیرا نشان داد که شرکت‌کنندگان چاق که غذا خوردن خود را به یک دوره هشت ساعته در روز محدود کرده بودند، اما هیچ تغییر دیگری را در غذا و سبک زندگی خود ایجاد نکردند، نسبت به شرکت‌کنندگانی که این محدودیت زمانی را به‌دقت انجام نمی دادند، وزن بیشتری را از دست دادند.

اما مطالعاتی مانند آنچه که ذکر شد، یک سوال مهم را بدون پاسخ می‌گذارد: آیا رژیم‌های غذایی با زمان محدود به دلیل محدودیت زمانی منجر به کاهش وزن می‌شوند یا صرفاً به این دلیل که مردم وقتی زمان کمتری برای غذا خوردن دارند، تمایل دارند که غذای کمتری بخورند؟

برای به پاسخ به این سوال، محققان دانشگاه پزشکی جنوبی در گوانگژو در چین، مطالعه‌ای را طراحی کردند که در آن دو گروه از شرکت‌کنندگان مبتلا به چاقی از رژیم غذایی با محدودیت‌های کالری مشابه پیروی کردند: کالری دریافتی هر دو گروه به ۱۵۰۰تا ۱۸۰۰کالری در روز برای مردان و به 1200 تا 1500 کالری در روز برای زنان محدود شد. اما برخی از 139 شرکت‌کننده به‌طور تصادفی انتخاب شدند تا غذا خوردن روزانه خود را به یک دوره هشت ساعته -از ساعت 8 صبح تا 4 بعد از ظهر- به مدت 12 ماه محدود کنند. علاوه بر بررسی کاهش وزن کلی، محققان به بررسی هر گونه تفاوت بین دو گروه در مورد اندازه دور کمر، شاخص توده بدنی((BMI، درصد چربی بدن و عوامل خطر متابولیک مانند فشار خون، لیپیدهای خون (کلسترول و تری گلیسیرید)، گلوکز خون و حساسیت به انسولین، علاقه مند بودند.

هیچ مزیت واضحی از کاهش وزن با روزه داری متناوب یافت نشد

در بین 118 شرکت کننده که پس از 12 ماه برای ویزیت فالوآپ مراجعه کردند، میانگین کاهش وزن 8 کیلوگرمی در گروه غذا خوردن با محدودیت زمانی و 6.3 کیلوگرمی در گروهی که فقط از محدودیت های کالری پیروی کردند، مشاهده شد. اما این تفاوت به اندازه کافی بزرگ نبود تا به اهمیت آماری برسد - به این معنی که ممکن است به دلیل شانس باشد. محققان همچنین هیچ تفاوت قابل توجهی بین دو گروه در پیامدهای ثانویه - دور کمر، BMI، چربی بدن، یا عوامل خطر متابولیک- پیدا نکردند. همچنین هیچ تفاوت اساسی بین دو گروه در عوارض جانبی مانند حمله قلبی یا سکته وجود نداشت.

این نتایج با نتایج مطالعات گذشته در مورد رژیم‌های غذایی با محدودیت زمانی مطابقت دارد، به این معنا که مزایای بالقوه‌ای را نشان می‌دهد، اما اگر یک فایده واقعی داشته باشد، بسیار ناچیز است. مزیت بسیار بیشتر کاهش وزن در این مطالعه، مربوط به محدود کردن تعداد کل کالری‌های دریافتی شرکت‌کنندگان بود. با این حال، ممکن است که خوردن غذا در یک محدوده زمانی کوتاه بتواند به برخی افراد کمک کند که بتوانند از یک رژیم غذایی با کالری محدود پیروی کنند، زیرا فرصت کمتری برای خوردن اسنکها و میان وعده باقی می گذارد و بدین ترتیب اطمینان حاصل می شود که بیشتر کالری از وعده های غذایی برنامه ریزی شده تامین می شود. اگر به شدت میزان کالری دریافتی خود را محدود نمی کنید، محدود کردن دوره غذا خوردن ممکن است به شما کمک کند، کالری دریافتی خود را کاهش دهید، البته تا زمانی که دوره غذایی محدود را با خوردن غذای بیشتر از حد معمول که در طول وعده های غذایی یا میان وعده مصرف می کنید، جبران نکنید.

منبع:

https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2022/04/28/no-weight-loss-benefit-from-time-restricted-eating-study/